Όταν ο Ντεβαπούτρα ρώτησε τον Βούδα Σακυαμούνι «ποιος έκανε το όρος Μερού, τον ήλιο και το φεγγάρι;», ο ίδιος ο Βούδας τού διευκρίνισε ότι «κανένας άλλος δεν τα δημιούργησε πέρα από τις καρμικές ροπές, τα μιμητικά σχέδια και τους περιορισμούς που έχουν οι διανοητικές μας διαδικασίες. Αυτά είναι που προσδιορίζουν και επιθέτουν ονόματα πάνω στα φαινόμενα, τα οποία τα υλοποιούν και τα αντικειμενοποιούν, διαμορφώνοντάς τα ανάλογα. Όλα τα πράγματα έχουν δημιουργηθεί από το πνεύμα μας».
Στη συνέχεια, ο Ντεβαπούτρα ρώτησε πάλι τον Βούδα, «οι εθισμένες διανοητικές λειτουργίες και οι περιορισμοί μας κατανοώ ότι μπορεί να ορίζουν τη φύση των φαινομένων, αλλά από πού προέρχεται η υλική πυκνότητα του όρους Μερού, του ήλιου και της σελήνης;»·
και ο Βούδας απάντησε «στην πόλη Μπεναρές ζούσε έναν καιρό μια γριά γυναίκα που οραματιζόταν τον εαυτό της σαν μια τίγρη και μετασχημάτιζε το σώμα της στο σώμα μιας τίγρης. Ο πληθυσμός της Μπεναρές, όταν την αντίκρισε, το έβαλε στα πόδια και η πόλη ερημώθηκε.
Αν, λοιπόν, μέσα σε τόσο λίγο χρόνο μια γριά γυναίκα μπόρεσε με τον οραματισμό της και μόνο να πραγματώσει μια τέτοια εμφάνιση, δεν είναι προφανές ότι τα φαινόμενα έχουν δημιουργηθεί κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο (δεν έχουν πραγματική υπόσταση), καθώς απλώς επιβλήθηκαν από χρόνο αμνημόνευτο, και στερεοποιούνται επειδή ο νους έχει προσδιοριστεί από καρμικές ροπές και έτσι έχουν μια πυκνότερη μορφή;».
Τελικά, όλα τα πράγματα έχουν δημιουργηθεί από το πνεύμα.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΣΗΣ
Εκδόσεις «ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»