Αποσπάσμα της Επιστολής του Κυρίου του Σταυρού και του Ρόδου μέσα στα βιβλία
«… Ο πειρασμός εμφανίζεται σε έναν Μύστη – συνήθως – προτού αναλάβει ένα μεγάλο έργο υπέρ της ανθρωπότητας. Αυτό συνέβη και στον Ιησού προτού αναλάβει το έργο του. Βέβαια δεν έρχεται να μας πειράξει κάποιος Σατανάς με φτερά νυχτερίδας, κέρατα στο κεφάλι και οπλές τράγου στα πόδια, αλλά θα έρθει να μας υποβάλει στον πειρασμό ο κατ’ εξοχήν προσωπικός μας πειράζων, ο κατώτερος εαυτός μας ή, σύμφωνα με την ορολογία των μεγάλων Θεοσοφικών Σχολών, η Προσωπικότητά μας.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Απλά γιατί είναι ο ίδιος μας ο κατώτερος εαυτός, δηλαδή η περιορισμένη συνειδητότητα του ορατού, του Αστρικού και του Νοητικού μας σώματος, που μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση της χωριστικότητας. Έτσι ζούμε μέσα σε έναν τρομερό δυϊσμό, ωσάν να είμαστε απόλυτα ξεχωριστοί από τους άλλους και αυτή η αίσθηση μάς γεμίζει με πολλές ψευδαισθήσεις, μεταξύ των οποίων και πολλές επιθυμίες που δεν είναι πραγματικά δικές μας.
Ουσιαστικά ο πειρασμός για έναν Μύστη είναι μία διαδικασία ελέγχου.
Ο Θείος Εαυτός του Μύστου (η Μονάδα του) ενεργοποιεί ιδιαίτερες Καρμικές συνθήκες, επειδή θέλει να ελέγξει εάν ο κατώτερος εαυτός του έχει εστιαστεί στο σκοπό που πρόκειται να αναλάβει ο Μύστης, καθώς και ότι δεν πρόκειται ο κατώτερος εαυτός του, ή η Προσωπικότητά του, να του εμφανίσει εμπόδια στο έργο του. Έτσι, τα τυχόν εμπόδια που θα παρουσιάζονταν εκ μέρους του κατώτερου εαυτού, δηλαδή, τυχόν αδυναμίες του, ο Θείος Εαυτός έχει τη δύναμη να τα παρουσιάσει στον Μύστη προτού εκείνος εκκινήσει το έργο του. Στο τελικό στάδιο, απομένει στον ίδιο τον Μύστη να αποφασίσει εάν θα υποκύψει ή όχι.
Αυτά ήταν γνωστά σε όλες τις αρχαίες σχολές των Μεγάλων Μυστηρίων και στην περίπτωση που ο υποψήφιος υπέκυπτε, σήμαινε ότι ο κατώτερος εαυτός του (η Προσωπικότητά του) δεν ήταν έτοιμος και πως θα εμπόδιζε το έργο. Έπρεπε λοιπόν ο υποψήφιος να αντιληφθεί την αδυναμία του, να την κατανοήσει σε βάθος και, στη συνέχεια, να προσπαθήσει να την εξαλείψει με τον τρόπο που σας έχουμε περιγράψει».