Σύγχρονες Επιστολές των Διδασκάλων της Σοφίας – Βιβλίο 4

«…Το πόσο σοβαρό ήταν να δώσει τη συγκατάθεσή του ο Ιωάννης για τη βάπτιση του Ιησού δεν είναι εύκολο να το συλλάβει κάποιος. Αρκεί να αναφέρω πως, εάν ο Ιωάννης αρνιόταν να βαπτίσει τον Ιησού θα σταματούσε το έργο του ίδιου του Ηλιακού Λόγου».

Δεύτερη επιστολή, από τον Διδασκάλο Δία και τον Διδασκάλο Κουτ Χουμί Λαλ Σιγκ:
Το απολυτρωτικό έργο του Λόγου

«… Στη συνέχεια, για να μην απογοητεύεστε για το μεγάλο χρονικό διάστημα που απαιτείται (το οποίο μεταφράζεται σε εκατοντάδες μετενσαρκώσεις) για την πλήρη αφύπνιση και δράση του Θείου Εαυτού (της Μονάδος), μπορώ να σας αναφέρω απερίφραστα και με κάθε επισημότητα ότι – ο ουσιαστικός σκοπός της ενσαρκώσεως του (Ηλιακού) Λόγου επί της γης ήταν να θέσει σε ενεργοποίηση την αφύπνιση των Θείων Εαυτών (των Μονάδων) όλου του ανθρώπινου γένους. Όμως, για να πραγματοποιηθεί μία τέτοια διαδικασία, η οποία θα αντιστοιχούσε προς την τελική απελευθέρωση και απολύτρωση του ανθρώπινου γένους, θα έπρεπε να υπάρξουν τέσσερις προϋποθέσεις που ήταν απαραίτητες για την επίτευξή της».

Τρίτη επιστολή, από τον Διδάσκαλο Μορύα:
Ο (Ηλιακός) Λόγος δοκιμάζει την ανθεκτικότητα των φορέων (σωμάτων) του Ιησού

«… Στην συνέχεια θα εξετάσουμε το Νιρβανικό επίπεδο, εκεί που εδράζει το καθαρό Πνεύμα ή Άτμαν στα Σανσκριτικά. Όπως έχουμε πολλές φορές αναφέρει σε αυτό το επίπεδο δεν υφίστανται μορφές…
… Μέσα σε έναν άπειρο (από άποψη μεγέθους) και άμορφο χώρο, που είναι «σκοτεινός», υπάρχουν μεγάλες σφαίρες που ακτινοβολούν ένα εκτυφλωτικό λευκό Φως. Κάθε σφαίρα έχει διαφορετικό μέγεθος αλλά η μικρότερη – εάν υποθέσουμε ότι μία συνειδητότητα στο Νιρβανικό κόσμο μπορεί να έχει μορφή και, συνεπώς, να είναι μετρήσιμη – έχει αναλογικά μία διάμετρο 12 χιλιομέτρων, ενώ η μεγαλύτερη έχει ασύλληπτες διαστάσεις για τα ανθρώπινα μέτρα. Κάθε σφαίρα περικλείει μέσα της μία εξαιρετικά εξελιγμένη συνειδητότητα ενώ επικοινωνεί με τις υπόλοιπες σφαίρες ή, για να ακριβολογώ, με τις υπόλοιπες συνειδητότητες που φέρουν μέσα τους οι σφαίρες, με έναν ιδιαίτερο τρόπο».

Τέταρτη επιστολή, από τον Διδάσκαλο Ιλαρίωνα:
Το έργο του Χριστού μέσα στις Εσωτερικές Ομάδες

«… Δεν θα πρέπει να συγχέουμε το ανθρώπινο πνεύμα με το Άγιο Πνεύμα. Το μεν ανθρώπινο πνεύμα αρχίζει να εκδηλώνεται μέσω της ανώτερης όψεως του Ανώτερου Εαυτού (της Ατομικότητας), στα τέσσερα κατώτερα υποεπίπεδα του Νιρβανικού κόσμου, ενώ το Άγιο Πνεύμα είναι η Τρίτη εκδήλωση του Λόγου και υφίσταται εντός των τριών ανωτέρων υποεπιπέδων του Νιρβανικού κόσμου. Παρ’ όλο που και τα δύο ζουν και δραστηριοποιούνται στον ίδιο κόσμο (στο Νιρβανικό), ωστόσο, παραμένουν διαφορετικά και εντελώς ξεχωριστά μεταξύ τους μέχρι να έρθει η στιγμή που η ίδια η πνευματική φύση του ανθρώπου θα αποφασίσει να ενεργοποιήσει την εκδήλωση του Αγίου Πνεύματος εντός της».

Πέμπτη επιστολή, από τον Διδάσκαλο Ιησού:
Το Έργο του Χριστού πριν από την Βάπτιση

«… Επίσης, τονίστηκε πως η ανθρωπότητα έπρεπε να φτάσει στο ηθικό εκείνο επίπεδο που σταδιακά θα απέρριπτε το θεσμό της δουλείας. Η θεολογική σκέψη που οδηγεί σε αφηρημένες συλλήψεις, και που σταδιακά αφυπνίζει και εκγυμνάζει το Αιτιατό Σώμα ή το Σώμα της Δόξης, είχε ήδη καλλιεργηθεί ευρέως στην Ασία, στοιχείο που ο Απολλώνιος ο Τυανεύς το γνώριζε ήδη από τα μέλη της Ιεραρχίας του Φωτός που ήταν Βραχμάνοι, και οι οποίοι τον εκπαίδευσαν».

Έκτη επιστολή, από τον Διδάσκαλο Ιλαρίωνα:
Προλεγόμενα στην Βάπτιση του Ιησού Χριστού (Μέρος πρώτο)

«… Νομίζω ότι μετά από όσα σας περιέγραψα θα διαλυθεί για πάντα μέσα σας αυτή η παρεξήγηση που αφορά στο Νιρβάνα. Να θυμάστε πάντοτε ότι κάθε φορά που εισέρχεται ένα Ον στο Νιρβανικό επίπεδο ή κόσμο, μεταστοιχειώνεται σε ένα καινούργιο Ον με τη διαδικασία που σας περιέγραψα. Στη συνέχεια θα πρέπει να αναλογιστείτε τη σημασία δύο σπουδαίων θεολογικών όρων του Χριστιανισμού: Καινός (καινούργιος) άνθρωπος και καινός (καινούργιος) ουρανός.

Έβδομη επιστολή, από τον Διδάσκαλο Ιλαρίωνα:
Προλεγόμενα στην Βάπτιση του Ιησού Χριστού (Μέρος δεύτερο)

«… Έτσι, ο Ιησούς «ἐγεννήθη ἐν Πνεύματι καί Ἀληθείᾳ», βαπτίσθηκε διά του Πυρός του Αγίου Πνεύματος, ενώ το εκτυφλωτικό Φως που πλημμύρισε την ψυχική και την πνευματική όραση των ενσαρκωμένων και άσαρκων Μυστών και των Μεγάλων Όντων που ήταν παρόντα στη Μύηση της μεγάλης πυραμίδας, εντάθηκε ακόμη περισσότερο και, ταυτόχρονα, μέσα από το περίγραμμα του Αστρικού Σώματος του Ιησού εμφανίστηκε, ακόμη εκτυφλωτικότερος, ένας Πεντάκτινος Πυριφλεγής Αστέρας πράγμα που υποδεικνύει μέχρι και στις ημέρες μας, τη συγκατάθεση και την ευλογία όχι μόνον του Ανώτατου Μύστη, του Κυρίου του Κόσμου, του Μεγάλου Όντος που είναι ο επικεφαλής Μυητής της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας στον πλανήτη μας, αλλά πρωτίστως τη συγκατάθεση του Λόγου».

Όγδοη επιστολή, από τον Διδάσκαλο Μίλτων:
Η Βάπτισις του Ιησού Χριστού

«… Σύμφωνα με τον Leadbeater (Λεντμπήτερ), το Τσάκρα του Χιλιοπέταλου Λωτού ή του Στέμματος εμφανίζεται επίσης στον Χριστιανικό συμβολισμό στα Στέμματα που φέρουν οι Εικοσιτέσσερις Πρεσβύτεροι (στην Αποκάλυψη του Ιωάννου), οι οποίοι τα εναποθέτουν αενάως ενώπιον του θρόνου του Θεού.

Στον ιδιαίτερα εξελιγμένο άνθρωπο αυτό το Τσάκρα διαχέει μία λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια, που το καθιστούν για αυτόν ένα πραγματικό Στέμμα. Επίσης, το νόημα αυτού του εδαφίου στην Αποκάλυψη του Ιωάννου είναι πως, όλα όσα κέρδισε ο άνθρωπος, όλο το μεγαλοπρεπές Κάρμα που έχει επιτύχει, όλη η αξιοθαύμαστη πνευματική δύναμη που παράγει, όλα αυτά τα εναποθέτει αενάως στα πόδια του Λόγου για να χρησιμοποιηθούν στο έργο Του. Συνεπώς, ο συγκεκριμένος άνθρωπος, μπορεί να συνεχίσει να εναποθέτει το χρυσό Στέμμα του ενώπιον του Λόγου επ’ άπειρον, επειδή αναμορφώνεται συνεχώς (συνεχώς ανανεώνει το ΕΙΝΑΙ του, την ύπαρξή του) και συνεπώς μεταστοιχειώνεται μέσω της δυνάμεως που αναβλύζει από μέσα του…».

Ένατη επιστολή, από τον Κύριο του Σταυρού και του Ρόδου:
Ο πειρασμός του Ιησού στην έρημο

«… Ο πειρασμός εμφανίζεται σε έναν Μύστη – συνήθως – προτού αναλάβει ένα μεγάλο έργο υπέρ της ανθρωπότητας. Αυτό συνέβη και στον Ιησού προτού αναλάβει το έργο του. Βέβαια δεν έρχεται να μας πειράξει κάποιος Σατανάς με φτερά νυχτερίδας, κέρατα στο κεφάλι και οπλές τράγου στα πόδια, αλλά θα έρθει να μας υποβάλει στον πειρασμό ο κατ’ εξοχήν προσωπικός μας πειράζων, ο κατώτερος εαυτός μας ή, σύμφωνα με την ορολογία των μεγάλων Θεοσοφικών Σχολών, η Προσωπικότητά μας.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Απλά γιατί είναι ο ίδιος μας ο κατώτερος εαυτός, δηλαδή η περιορισμένη συνειδητότητα του ορατού, του Αστρικού και του Νοητικού μας σώματος, που μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση της χωριστικότητας. Έτσι ζούμε μέσα σε έναν τρομερό δυϊσμό, ωσάν να είμαστε απόλυτα ξεχωριστοί από τους άλλους και αυτή η αίσθηση μάς γεμίζει με πολλές ψευδαισθήσεις, μεταξύ των οποίων και πολλές επιθυμίες που δεν είναι πραγματικά δικές μας.

Ουσιαστικά ο πειρασμός για έναν Μύστη είναι μία διαδικασία ελέγχου.

Ο Θείος Εαυτός του Μύστου (η Μονάδα του) ενεργοποιεί ιδιαίτερες Καρμικές συνθήκες, επειδή θέλει να ελέγξει εάν ο κατώτερος εαυτός του έχει εστιαστεί στο σκοπό που πρόκειται να αναλάβει ο Μύστης, καθώς και ότι δεν πρόκειται ο κατώτερος εαυτός του, ή η Προσωπικότητά του, να του εμφανίσει εμπόδια στο έργο του. Έτσι, τα τυχόν εμπόδια που θα παρουσιάζονταν εκ μέρους του κατώτερου εαυτού, δηλαδή, τυχόν αδυναμίες του, ο Θείος Εαυτός έχει τη δύναμη να τα παρουσιάσει στον Μύστη προτού εκείνος εκκινήσει το έργο του. Στο τελικό στάδιο, απομένει στον ίδιο τον Μύστη να αποφασίσει εάν θα υποκύψει ή όχι.

Αυτά ήταν γνωστά σε όλες τις αρχαίες σχολές των Μεγάλων Μυστηρίων και στην περίπτωση που ο υποψήφιος υπέκυπτε, σήμαινε ότι ο κατώτερος εαυτός του (η Προσωπικότητά του) δεν ήταν έτοιμος και πως θα εμπόδιζε το έργο. Έπρεπε λοιπόν ο υποψήφιος να αντιληφθεί την αδυναμία του, να την κατανοήσει σε βάθος και, στη συνέχεια, να προσπαθήσει να την εξαλείψει με τον τρόπο που σας έχουμε περιγράψει».

Οι ασκήσεις των ομάδων του Roger de Pins:

«… Η επίκληση που ακολουθεί δεν αφορά κάποιον συγκεκριμένο Διδάσκαλο αλλά είναι ένα είδος κλήσεως που θα σας φέρει σε επαφή με εκείνο το Ον της Ιεραρχίας του Φωτός που συντονίζεται ευκολότερα με τον Ανώτερο Εαυτό σας ή, σύμφωνα με την ορολογία των μεγάλων Θεοσοφικών Σχολών, με την Ατομικότητά σας. Πραγματοποιείται στην αρχαία γλώσσα των ασκήσεων των ομάδων του Ροζέρ ντε Πεν έτσι ώστε οι αναγνώστες των Σύγχρονων Επιστολών των Διδασκάλων της Σοφίας να λάβουν μία αμυδρή ιδέα για τις ασκήσεις των συγκεκριμένων ομάδων».