Εάν συγκρίνουμε έναν μέσο άνθρωπο με έναν Διδάσκαλο της Σοφίας, που θα ήταν, όμως, ενσαρκωμένος, θα μπορούσατε να παρατηρήσετε τα εξής:
Την κανονική (ή φυσιολογική για το εξελικτικό επίπεδό του) συμπεριφορά του μέσου ανθρώπου, δηλαδή, τη φυσιολογική του ανταπόκριση στα ερεθίσματα του έξω από αυτόν κόσμου καθώς και την εξάρτησή του από τον κόσμο αυτό (τον ορατό), σε μικρό ή σε μεγάλο βαθμό.
Αντίθετα, ο Διδάσκαλος της Σοφίας θα έμοιαζε εντελώς απαθής προς τα εξωτερικά ερεθίσματα και θα έκανε μόνο επιλεκτικές κινήσεις όσον αφορά στον εξωτερικό κόσμο. Κύριο χαρακτηριστικό του θα ήταν η Αταραξία, εφόσον η συνειδητότητά του θα ήταν ενωμένη με ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη μας και, ιδιαίτερα, με το σύνολο της ανθρωπότητας.
Το τελευταίο θα είχε ως αποτέλεσμα ο μέσος άνθρωπος να μην μπορεί να σταθεί για πολύ καιρό κοντά του.
Αυτό συμβαίνει εξαιτίας των δονήσεων των υψηλών συχνοτήτων που ακτινοβολεί ο Διδάσκαλος της Σοφίας, επειδή ο καθένας από εμάς εκπέμπει τις δονήσεις που αντιστοιχούν στον κόσμο, όπου βρίσκεται εστιασμένη η συνειδητότητά του ή, περισσότερο ποιητικά, “η καρδιά του”.
Εφόσον η συνειδητότητα του Διδασκάλου θα ήταν εστιασμένη στον Βουδδικό ή στον Νιρβανικό κόσμο, θα αντανακλούσε, ακόμη και μέσα από το ορατό του σώμα, τις υψηλές δονήσεις των συγκεκριμένων κόσμων.
Όμως, εάν ένας άνθρωπος δεν είναι συνηθισμένος σε δονήσεις τόσο υψηλής συχνότητας και ποιότητας, μετά από ένα χρονικό διάστημα θα ένιωθε σε μεγάλο βαθμό ενοχλήσεις, ιδιαίτερα στο νευρικό του σύστημα, εφόσον τα δικά του σώματα δεν θα ήταν δυνατόν να ανταποκριθούν και συντονιστούν με τις συγκεκριμένες υψηλές δονήσεις και ακτινοβολίες.
Άλλος ένας λόγος, για τον οποίο ένας μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να σταθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα κοντά σε έναν Διδάσκαλο της Σοφίας, είναι ότι ο Διδάσκαλος ως φορέας της αλήθειας δεν χαρίζεται σε κανέναν, αλλά με διάφορους τρόπους δείχνει σε αυτούς που τον πλησιάζουν ποιοι πραγματικά είναι και όχι ποιοι νομίζουν ή παριστάνουν ότι είναι.
Ο Διδάσκαλος Μίλτον
Roger de Pins
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ
